Eerste pasfoto *** Första passfotot

Aangezien we over een aantal weken naar het buitenland vertrekken, moeten we dringend Imke’s Kids-ID aanvragen. Als pasfoto wordt in het gemeentehuis van Tervuren geen zelfgetrokken en afgeprinte foto aanvaard, dus trok ik met Imke naar de fotograaf. Bij het vertrek thuis naar de fotograaf had ik al een slecht voorgevoel. Imke slaapt namelijk ALTIJD in de kinderwagen, en is heel moeilijk te wekken. Maar dit keer was het alsof Imke wist dat er iets speciaals zou gebeuren. Heel de rit van thuis tot in het dorp lag ze met de ogen wijd open in haar koets. Een trotse mama stapte binnen bij de fotograaf. Maar Jezus,... wat een file!! Imke’s oogjes werden kleiner en kleiner, en ik kon alleen maar geduldig toekijken hoe Imke langzamerhand in slaap viel. Na 45 minuten was het eindelijk onze beurt, en gelukkig was Imke nog wakker! Maar poseren is voor een baby van amper 8 weken oud niet zo evident. De fotografe haalde al haar truukjes en hulpmiddelen uit de kast. Ze zwaaide, riep,... gebruikte zelfs een toeter, maar slaagde er uiteindelijk toch niet in om Imke in de lens te laten kijken. Dit werd uiteindelijk het resultaat:

Groetjes, Elli

*************************************************************

Eftersom vi om ett par veckor ska åka på semester till Frankrike, var vi tvungna att fixa Imkes pass. Eftersom våra egna tagna foton inte blev godkända, så fanns det inget annat val än att besöka en fotograf! Utmaningen började redan när vi gick utanför dörren. Imke somnar nämligen ALLTID i vagnen och är väldigt svår att väcka....så jag var redan lite stressad på väg genom byn. Men det var precis som att Imke kände att det skulle hända något speciellt, så, tro det eller ej, men hon låg vaken med STORA ögon hela tiden. Jag var riktigt stolt när jag gick in hos fotografen. Men....kö!!!! Lång kö! Ögonen blev mindre och mindre….men efter 45 minuter var det våran tur och Imke var fortfarande vaken! Att fotograferas när man bara är några veckor är inte så lätt....Imke var tvungen att få hjälp av mig för att kunna hålla sig i luften, men jag fick naturligtvis inte vara med på bild. En bra styrkeövning för mig! Fotografen gjorde allt för att Imke skulle titta rakt in i kameran... pratade, ropade, tutade,...men om inte Imke har lust, så har hon ingen lust! Det här blev resultatet:

Hälsningar,
Ellinor