Een kleine stap voor Imke, maar een grote stap voor haar mama *** Ett litet steg för Imke, men ett stort steg för hennes mamma

Wekenlang heb ik met angst naar vandaag uitgekeken. Er stond een controle in het ziekenhuis op het programma, en dat bekent dat ik voor het allereerst Imke moest achterlaten bij haar oma.

Niet alleen emotioneel bleek dit een zware dobber, maar ook organisatorisch. Het blijft moeilijk om correct in te schatten hoe lang het duurt om volledig klaar te geraken om te vertrekken. Het moet wel gezegd worden dat Imke er een handje van weg heeft om op de meest onmogelijke momenten haar melk terug te geven. Alsof ze het erom doet! :-)

Het was weer even wennen om volledig met mezelf bezig te zijn. Om gewoon een gesprek te kunnen voeren zonder ondertussen een baby te wiegen of een luier te verversen, zonder continu bezig te zijn met flesjes te steriliseren of babykleertjes te wassen. Het was geweldig om wat bij te praten met collega’s in het ziekenhuis, maar voor deze eerste keer was een halve dag zonder Imke echt wel lang genoeg.

Terug thuis bleek Imke niet de minste last ondervonden te hebben van mijn uitstapje. Mama blijkt absoluut misbaar. Aan dat idee moet ik nog even wennen.

Groetjes, Elli

*************************************************************

Under flera veckor var jag ångestfull över denna dagen. Jag hade olika undersökningar på sjukhuset, vilket betydde att jag för första gången var tvungen att vara ifrån Imke och lämna henne hos hennes farmor.

Det var inte bara emotioneelt svårt men också organisatoriskt. Det är fortfarande svårt att räkna ut hur lång tid man behöver för att göra sig i ordning. Jag måste erkänna att Imke är expert på att kräka upp mjölk vid dem mest svåraste situationerna. Precis som om hon gör det med flit! :-)

Det var verkligen svårt att vänja sig vid att bara vara själv. Att kunna ha ett samtal utan att man vaggar en bebis eller byter en blöja, utan att behöva sterilisera nappflaskor eller tvätta bebiskläder. Det var riktigt kul att kunna prata med lite kollegor på sjukhuset, men för att lämna ifrån Imke för första gången så var en halv dag tillräckligt länge!

Hemma igen, visade det sig att Imke inte alls tyckte det var jobbigt att mamma hade varit borta. Mamma kan man vara utan. Det måste jag vänja mig vid....

Hälsningar,
Ellinor