Dagje London... zonder Imke *** En dag till London... utan Imke

Iets voor 9u gisterenochtend kwamen we met de trein toe in London. Het eerste uitstapje met ons tweetjes in meer dan 3 maanden zou ons deugd doen. En ook voor Imke was een dagje bij oma ongetwijfeld een welgekomen afwisseling.

Het was eens iets anders om voor even niet te moeten denken in voedingscycli van 4 uur, maar om gewoon ‘ons ding' te doen. En aangezien we niet echt de ambitie hadden om van de ene bezienswaardigheid naar de andere te rushen, werd het best een ontspannend dagje.

Langs de andere kant, merk je op zo’n dag erg goed dat Imke nooit ver weg is in gedachten. "Zou Imke al wat geslapen hebben? Zou ze al veel geweend hebben?” Hoeveel flesjes zou Imke al gedronken hebben?" Ze was ons gespreksonderwerp nummer 1 in London. Maar ze was in goede handen op het vasteland. Imke liet zich van haar beste kant zien. Het klikte duidelijk met oma Kris. Niet onbelangrijk, aangezien Imke er van begin november tot eind december bijna dagelijks over de vloer zal komen.

Imke lag al vredig te slapen wanneer we ’s avonds laat weer thuiskwamen. En hoewel ze één en al glimlach was wanneer ze ons vanochtend weerzag bij het ontwaken, besef je als ouder goed dat een baby van deze leeftijd zijn ouders nog niet echt mist, en perfect een dagje zonder kan. Omgekeerd is minder waar! :-)

Groetjes,
Maarten & Elli

*************************************************************

Lite före nio igårmorse kom vi fram med tåget i London. Första utflykten på länge med bara oss två skulle bli skönt och även för Imke var en dag hos farmor absolut en välkommen omväxling.

Det var lite annorlunda att inte behöva tänka på 4-timmars matklockan och bara göra våran grej och eftersom vi inte rikte hade ambitionen att springa mellan ena sevärdheten till den andra, blev det en riktigt avkopplande dag.

Men en sådan dag märker man att Imke alltid är i våra tankar. "Ska Imke redan ha sovit lite? Har hon kanske gråtit något? Hur många nappflaskor har hon redan druckit?" Imke var vårt samtalsämne nummer ett i London. Men hon var i goda händer på fastlandet. Imke var jätteduktg och visade sin bästa sida och det fungerade riktigt riktigt bra mellan Imke och hennes farmor. Vilket är en stor fördel och lättnad då hon under november och december nästan dagligen ska vara hos henne.

Imke sov lugnt när vi kom hem sent igårkväll. Trots stort leende denna morgonen inser vi som föräldrar att en bebis i denna åldern inte direkt saknar sina föräldrar och kan perfekt vara utan dem en dag. Tvärtom är en annan femma! :-)

Hälsningar,
Ellinor och Maarten