Voorzichtig probeerden we met Imke wat dorpjes te bezoeken, en wat Provençaalse marktjes af te schuimen, maar we waren blij verrast hoe Imke dit alles verteerde. Het huiluurtje dat ze tijdens onze laatste week in België leek te ontwikkelen bleef plots achterwegen. Ze was heel ontspannen, en genoot zienderogen van al de aandacht die ze kreeg.
Niet dat we een volledig vlekkeloos parcours hebben afgelegd. In het schilderachtige bergdorpje Montbrun-Les-Bains besloot Imke dat het tijd was om haar temperament nog even te tonen. Het vervolg was een genante schreeuwpartij die de volledige vrouwelijke helft van de inwoners van het dorp te been bracht. Met al hun advies troepten ze samen rond Elli die imke de fles trachtte te geven. Allemaal hadden ze tips meegebracht, en Imke werd zelfs zonder pardon uit Elli’s armen genomen om te demonstreren hoe ons meisje getemd moest worden. Maar toen bleek dat Imke na 30 minuten nog steeds geen aanstalten maakte om een toontje lager te zingen, droop de bijeengekomen meute weer gedwee af. Best dat we ons hier in de toekomst niet meer vertonen!
Vooral tijdens deze 2e week ontwikkelde ze echt razendsnel. Ze is nu veel alerter dan een paar weken geleden, ze heeft een eigen taaltje ontwikkeld dat ze te pas en te onpas uitslaat, ze lijkt ons nu echt wel te herkennen, en ze trakteert ons gedurig op eindeloos charmante glimlachjes. Kortom: Imke heeft genoten, en daardoor wij des te meer. We kijken al uit naar de volgende reis.
Groetjes,
Maarten & Elli
PS: er staat een nieuw album online met foto’s van Imke in Frankrijk
*************************************************************
Försiktigt försökte vi att besöka byar med Imke och njuta av provencalska marknader, och vi var väldigt överraskade över hur bra Imke upplevde allt. Gråtattacken som var varje kväll hemma i Belgien var helt plötsligt försvunnen. Hon var helt avkopplad och njöt till 100% av den uppmärksamhet hon fick.
Naturligtvis var veckorna inte helt utan problem. I den underbart vackra bergsbyn Montbrun-Les-Bains tyckte Imke att det var dags att visa sitt temperament. Följden blev en pinsam gråtattack som framförallt fångade uppmärksamheten hos dem kvinnliga byinvånarna. Med alla deras råd hängde dem runt Ellinor som försökte ge Imke hennes nappflaska. Alla hade tips och Imke blev till och med borttagen från Ellinor, en dam ville demonstrera hur våran lilla tös skulle bli lugn. Men efter 30 minuter, då Imke fortfarande höll igång, gav dem upp och försvann en efter en. Tror dock att det är bäst att vi inte visar oss där igen!
Framförallt under andra veckan utvecklades Imke i kanonfart. Hon är nu mer alert jämfört med ett par veckor sedan, hon har utvecklat ett eget språk som hon använder titt som tätt, hon verkar känna igen oss och hon bjuder konstant på härliga leenden och skratt. Sammanfattat: Imke har njutit och därmed vi desto mer. Vi ser redan fram emot nästa semester.
Hälsningar,
Ellinor och Maarten
PS: Där är nu ett nytt fotoalbum online med foton på Imke i Frankrike